Dag 20 - Williams > Las Vegas

De wekker liep vroeg af, kwart over zeven om precies te zijn. Na nog even enkele minuten te hebben gerekt in bed, fristen we ons op en liepen we richting het ontbijt.
Het hotel, wat eigenlijk een soort B&B is, bood een bescheiden ontbijt, bestaande uit koffie, thee, wat fruit, toasts en een hartige taart. Voldoende voor ons om de ochtend mee door te komen.
Hananja en ik belden vervolgens nog even naar het thuisfront en laadden de koffers in de auto.

We liepen na het inladen weer even de hoofdstraat in Williams in, om bij een grote souvenirswinkel nog wat te halen. Na lang wikken en wegen besloot ik een authentiek uitziende metalen poster van een Chevrolet Corvette mee te nemen in combinatie met een metalen plaat, waar de Route 66 van begin tot einde op is afgebeeld.
Hananja koos eveneens voor een Route 66 plaat, maar deze weer in geheel andere stijl.
We liepen terug naar de auto om onze rit richting Las Vegas aan te vangen. Echter zouden we eerst nog een tussenstop maken bij de wereldbekende Hoover Dam.

Onderweg reden we over de highway, welke zich door heuvelachtige, deels verlaten gebieden waande. We zijn halverwege de rit nog gestopt op een klein uitzichtpunt, welke uitkeek op een rivier en een verlaten berglandschap. Zie een van de eerste foto's.
Aangekomen bij de afslag Hoover Dam, gingen we de weg af en reden we over een korte bergweg, welke ons uiteindelijk over de Hoover Dam zelf leidde. We stopten op het eerste uitzichtpunt, welke je vanaf een parkeerplaats te voet weer verder terug omhoog brengt naar de brug, welke tegenover de Hoover Dam ligt. Wat is deze dam een indrukwekkend bouwwerk. Net als de Grand Canyon hebben we hier al diverse foto's van gezien, maar zodra je dit met eigen ogen ziet, geeft het toch een veel grootser beeld.
We liepen terug naar de parkeerplaats om naar de dam te rijden.

We parkeerden, na de dam over te zijn gereden, op een van de wat hoger gelegen parkeerplaats, daar je voor de lager gelegen parkeerplaatsen $10,- diende te betalen. (extra afstand t.o.v. betaald parkeren was in ons geval zo'n 50m, wat ons meteen weer herinnerde dat we in Amerika zijn. Het verbaast me trouwens dat ze bij de dam nog geen monorail hebben aangelegd; je moet er niet over denken om tweehonderd meter te lopen, daar is een mens niet op gebouwd)
Om bij het bezoekerscentrum te komen, moesten wij vanaf onze parkeerplek weer terug de dam over lopen. We hebben zo diverse uitzichten gezien en gefotografeerd.
Aangekomen bij het bezoekerscentrum, hebben we eerst wat frisdrank genuttigd, daar de temperatuur (ondanks dat het bewolkt was), nog steeds vrij hoog was.

Na te hebben gedronken, liepen we richting het bezoekerscentrum, wat één niveau lager is gelegen dan de dam zelf. We gingen dan ook via een trap naar beneden.
Beneden aangekomen, vertelde een medewerker bij de ingang dat de rondleidingen door de dam, volgeboekt waren en dat ze om 17.00u zouden sluiten. Het was op dat moment bijna 16.00u.
We besloten nog twee tickets van $10,- te kopen voor het informatiecentrum. We gingen eerst door de Security Check, welke idem is aan die op de luchthavens. Uiteindelijk werd Hananja haar rugzak eruit gehaald, daar er een kleine schaar in het verbandtasje zat. De medewerker gaf aan dat we deze terug naar de auto moesten brengen (dat was voor ons geen optie), of dat we de schaar daar achter konden laten. Later ophalen bij de Security was ook geen optie. We hebben de schaar daarom maar achtergelaten.

Uiteindelijk in het informatiecentrum aangekomen, zagen en lazen we de geschiedenis van de bouw van de Hoover Dam en de werking ervan.
Persoonlijk gezien niet echt een toegevoegde waarde, daar je middels een documentaire op Discovery veel meer info te horen/zien krijgt dan door dit informatiecentrum te lopen. Dan heb ik het bijvoorbeeld over het gebruik en kunnen laten uitharden van deze grote hoeveelheid beton, verleggen van een stuk Colorado, etc.

We hebben, na alles bekeken te hebben, het informatiecentrum weer achter ons gelaten en liepen weer teug naar de auto. We reden weer terug over de Hoover Dam en pakten nog eerst een andere afslag, alvorens we richting Las Vegas zouden rijden. Dit was een afslag richting een uitzichtpunt op Lake Mead, wat uitkomt op het hoger gelegen waterniveau van de Hoover Dam. Dit meer is ontstaan door de aanleg van de Hoover Dam. Eveneens hier weer een erg mooi uitzicht op een grote vlakte met bergen en water.

Na dit punt te hebben bekeken stapten we weer in de auto om de laatste 30 mijl richting Las Vegas te rijden.
Bij Las Vegas was het redelijk druk. Qua verkeersdrukte redelijk vergelijkbaar met Los Angeles, echter gezien de kleinere omvang van de stad waren we vrij snel bij onze bestemming. We parkeerden de auto en checkten in.
Men probeerde nog een soort cash-back actie aan te smeren. Hiervoor dienden wij een gesprek te houden met een van de medewerkers, wat anderhalf uur zou duren. Tijdens dit gesprek probeert men je lid te maken van diverse onderdelen van Holiday Inn Vacations.
We vertelden dat we hier enkel en alleen voor het verblijf zijn gekomen en geen interesse te hebben in dit onderdeel.

Ons appartement is erg netjes, schoon, luxe en groot. We hebben zo een aparte badkamer met tweepersoonsbad, apart toilet, grote slaapkamer met inloopkast, woonkamer met balkon en een volwaardige keuken. Denk dat dit appartement qua oppervlakte redelijk overeenkomt met onze benedenverdieping exclusief garage. We kijken uit op de 'High Roller', wat volgens mij het grootste reuzenrad ter wereld is...

Morgen zullen we niet veel activiteiten houden. We gaan 's avonds wel naar een optreden in het Monte Carlo theater van de 'Blue Man Group'.