Dag 4 - San Francisco

Vanochtend maakten we ons klaar voor een dag Alcatraz, Coit Tower en de ouderwetse trams van San Francisco.
We pakten de bus weer richting Fisherman's Wharf om daar uit te stappen bij Pier 33, waar de Ferry richting Alcatraz van 10.00u ons op zou wachten.

Voor Fisherman's Wharf dien je vanuit ons hotel altijd lijn 38 aan te houden, om vervolgens halverwege over te stappen op lijn 47 of 49. Dit keer hadden we, voor ons onopgemerkt, lijn 38FD gepakt. De route was in eerste instantie hetzelfde, maar op het punt waar wij normaliter rechtdoor zouden rijden, sloeg deze bus linksaf (en dat terwijl ons schema al krap was). De bus bleek naar het Financial District van San Francisco te rijden en maakte erg weinig stops, waardoor we na overleg met twee medepassagiers, zijn uitgestapt bij Market Street; helemaal aan het einde van de Boulevard. Gelukkig konden we middels een tram, welke zijn route parallel aan de kade heeft liggen, weer een stuk terugrijden richting pier 33.

Op de pier was een grote hoeveelheid toeristen, die zich middels wachtrijen opstelden voor vertrek per boot richting Alcatraz. Gelukkig hebben wij het bezoek aan Alcatraz tijdig geboekt; een bord op de kade gaf aan dat het eerstvolgende beschikbare bezoek pas mogelijk was op 5 augustus.
Na een half uur in de wachtrij te hebben gestaan, mochten we de Ferry op, om vervolgens een kwartier te varen richting het eiland.
Wij stonden op het achterdek, waardoor we na vertrek uit de haven een prachtig uitzicht hadden op de stad en diverse pieren en boulevards.

Aangekomen op Alcatraz werden we verwelkomd door een vrouwelijke 'ranger', die heel kort een lied zong over Alcatraz en Amerika en vervolgens de instructies voor het eiland zou geven aan de groep binnengebrachte toeristen. (hoe Amerikaans kun je zijn...)
We startten onze tour met een algemene film over Alcatraz en zijn vervolgens het eiland rond- en opgelopen, om zo de diverse gebouwen, vroegere werkplaatsen en celblokken te bezichtigen. Wat ons opviel, is dat het eiland eigenlijk enorm vervallen is. Vele gebouwen zijn half vergaan en niet betreedbaar, terwijl ze 'slechts' dateren uit begin 20e eeuw. Verder is het eiland overspoeld met broedplaatsen van meeuwen, die beschermd zijn. De meeuwen geven in ieder geval een behoorlijke troep.

De vervallen staat van de gebouwen geeft echter wel een aparte uitstraling en sfeer, wat compleet wordt gemaakt, zodra je de celblokken betreed. Het gedeelte met de celblokken vonden we indrukwekkend; je kon je hierdoor goed verplaatsen in de sfeer die er destijds is geweest.

Na een 2,5 uur rond te hebben gelopen op het eiland, hebben we de boot teruggepakt richting pier 33. Een eindje verder de boulevard op hebben we croissants met koffie en thee gegeten en gedronken en zijn we deels met de tram, deels te voet naar de Coit Tower gegaan. Na een korte, steile klim kwamen we aan bij de Coit Tower en zijn we naar binnen gegaan.
Binnenin is de Coit Tower voorzien van erg mooie muurschilderingen; wij besloten per lift naar de top te gaan en betaalden $16,- en sloten aan bij de wachtrij, welke zeer langzaam inkortte. De oorzaak was dat er in de Coit Tower slechts één lift naar boven/beneden gaat, waar maximaal 8 personen tegelijk in kunnen.
Het duurde even, maar we kwamen uiteindelijk toch aan bij de top van de toren, waar we werden verwelkomd met een prachtig uitzicht over de gehele stad San Francisco. Hier hebben we rondgekeken en nog wat foto's genomen. Helaas was het zicht beperkt, wegens de mist/smog die richting het einde van de dag op komt zetten.

Na de Coit Tower te hebben bezocht zijn we richting een van de opstapplaatsen van de klassieke San Francisco trams gelopen. Om met de tram mee te kunnen rijden zijn er bij de hoofdpunten vaak gigantische wachtrijen om een rit te kunnen maken. Wij hebben een tussenstop gepakt en mocht van de 'gripman' (trambestuurder) nog een stuk meerijden op de bijna overvolle tram; erg leuk!

Aangezien het al 17.30u was, besloten we in een drive-in restaurant nog een hapje te eten, alvorens we richting ons motel zouden vertrekken. Eén ding is een feit: amerikanen worden gemotiveerd vet en dus ongezond te eten. Wat een massa's fastfood op de menukaarten... Sonja Bakker zou in ieder geval niet hoeven rekenen op een 'greencard'...

Na te hebben gegeten, pakten we de bus richting ons motel en hebben we in de buurt nog een fles water gekocht voor de dag van morgen. We zullen dan namelijk vertrekken richting Yosemite park!